Afgelopen dagen,

Een paar dagen lang ben ik als een ziek persoon door het leven gegaan. (vandaar dus ook amper een post) En zoals bij redelijk veel mensen, het leven gaat dan gewoon door. Met mijn zieke kop en het gevoel alsof ik zo uit elkaar kon vallen en met het idee dat ik heel mijn klas kon onder kotsen moest ik gewoon naar school. Ik had toetsen, praktijk beoordelingen en dat kon ik niet zomaar missen. Want ik heb zo’n leuke school dat als je zoiets mist je geen herkansing mag doen en je gewoon een onvoldoende krijgt ook al was je ziek (dit was ieder geval vorig jaar zo bij mij het geval). Maar gelukkig had ik daar mijn redder in nood, Ibuprofen met een sterkte van 600 mg. Het is best wel een zware pijnstiller die ik dan ook van het ziekenhuis had meegekregen toen ik een half jaar geleden naar de kaakchirurg moest (en toen heb ik het niet eens hoeven te gebruiken omdat ik geen eens pijn had). Maar ik moet zeggen, deze pijnstiller doet echt wonderen. Mijn keelpijn was zo goed als weg, ik had het gevoel niet meer dat ik ieder moment iemand kon onder kotsen en ik voelde mij eigen op een klein beetje na niet eens meer beroerd. Thank god dat ik deze pijnstiller nog in huis had! Het heeft mijn leven gered ;). Maar het liefst had ik natuurlijk een totaal andere redder gehad. De ó zo bekende droomprins op het witte paard die mijn ziekte van mijn af neemt en mij van school ontvoerd om samen van een warm land te genieten… Ja, ik droom nog heerlijk verder.