Vroeger dacht ik dat bepaalde dingen niet bij mij zou gebeuren, dat het alleen bij alle andere mensen op de wereld gebeurde behalve bij mij. Natuurlijk is dat niet zo, en zo komen deze dingen ook kei hard aan. Van de een op de andere dag sta je tegenover de harde waarheid, de waarheid waarvan je dan denkt “Waarom is dit mij overkomen? Waarom?”, maar zo zal iedereen ervoor staan. De dood van een dierbare, een naaste waar kanker ontdekt wordt en waarvan verwacht wordt dat die gene niet lang meer zal leven. Deze dierbare zal nooit het kindje zien opgroeien die nog maar net vier is geworden. De wereld is hard, ruw. Want als er een God zou bestaan, waarom zou Hij al deze gruwelijkheden dan hebben ‘gemaakt’? Mensen worden hier verdrietig van en bang voor wat de toekomst zal brengen. Gevoelens lopen bij deze dingen met elkaar overeen maar ze worden niet getoond, meestal zijn de mensen er bang voor, bang voor wat de toekomst verder nog zal brengen.
(Bron: Tumblr)