Down

down [daun] (bijvoegelijk naamwoord)
1 neerslachtig, triest

Op de meeste ochtenden kom ik als een vrolijk mens uit bed. Mensen kennen mij dan ook als een vrolijk persoon. Ik praat de hele dag door, ik maak grapjes en voor zo’n negentig procent van de dag staat er een lach op mijn gezicht. Maar soms kan dit bij mij ook van de een op de andere seconden om slaan. Soms door een simpel woord of zin, soms door een daad of een gedachten waar ik niet aan wil denken maar soms ook gewoon zonder reden.

Het geeft mij een vreselijk gevoel als ik mij eigen down voel, zo ben ik niet, zo wil ik niet zijn. Op de dagen dat ik down ben laat ik dat nooit merken aan mijn vrienden, ik wil ze er niet mee lastig vallen. Maar ik neem het wel de hele dag met me mee en als ik thuis kom laat ik het pas merken. Ik doe kortaf, ik ben chagrijnig en alles wat tegen mij dan wordt gezegd vat ik verkeerd op. Ik vind het gewoon een kut streek van mezelf als ik dit uit reageer op mijn ouders, maar ongeacht doe ik het toch.

Het liefst ben ik op zo’n dag gewoon alleen, ik, mijn bed, de warmte, zielige heartbroken tracks, mijn televisie en mijn laptop. Op zo’n dag wil ik geen ander, maar ook vooral mij zelf niet tot last zijn. Ik besteed mijn dag dan gewoon het liefst eenzaam, mezelf van niemand iets aan te hoeven trekken. Maar de dagen, de tijd en het leven gaat door. Ik kan mezelf niet zomaar even van de wereld afsluiten omdat ik ook mijn verplichtingen moet nakomen. Hoe hard het er ook aan toe gaat, je komt er op ten duur altijd weer boven op. Soms langzaam, soms snel, gun het de tijd en de tijd zal het leren.

Bron: Tumblr